 |
|
|
|
Zor
günlerdi, hem de çok zor günlerdi.
Marmara sallanmış insanlarımız telef olmuş dört
şehrimiz perişan, ülkemiz kan ağlıyor,
dudaklardan dua eksik olmuyordu.
Zor günlerdi doğrusu çok zor.
Sonra Düzce depremi
İyice kenetlendik birbirimize.
Yardımlaşmayı daha bilinçli öğrendik,yardımı
bilinçli kullandık.
Zor aylar olmuştu artık , zor aylar.
Her şey kabus gibiydi.
Yüreği yanmayan içi sızlamayan yoktu. Nasıl
olsun ki
Sonra ; Tam yaralar sarılacak acılar
unutulacaktı ki...
Yanardağ misali ekonomik kriz patlayıverdi.
Analar aş pişiremez, babalar ekmek getiremez
oldu. Çocuklar aç ,insanlar işsiz kaldı.
Yediden yetmişe ekonomist kesildik, en itibar
görmeyen ekonomik terimler dilimizden düşmez
oldu. O da yetmedi taa Amerikalardan -
bizdekiler işe yaramaz düşüncesiyle-
ekonomistler ithal ettik. Biz kendimizi
bilmiyoruz,uzaktakiler bilir diye.
Ne oldu?
Sahi ne oldu?
Eski hamam eski tas.
Sadece bir fark vardı eskiyi aratmadı yani
yenilik yada daha eskilik yoktu.
Zor yıllardı geçen zor yıllar.
Niçin yazdım bunları durup dururken acaba?
Birilerini eleştirmek için mi? Asla öyle bir
niyetim yok.
Unutkan bir milletiz. Unutkanım. Hatırlayalım
dedim. O kadar. |
|
|
|
|
|
|
GÜNÜN
SÖZÜ |
|
YA BİR YOL
BULACAĞIZ |
|
YA BİR YOL
YAPACAĞIZ |
|
ANİBAL |
|
|
|
|
|
